- Manuel Tanoira Vejo marchou a ultramar en 1884 e fixo fortuna no sector da panadería

- Ángeles e Felicitas Martínez Tanoira visitaron o pasado domingo a terra natal do seu devanceiro

^{Valga, 26 de xuño de 2025.}

^{Manuel Tanoira Vejo, veciño do lugar de Eirexe (Setecoros), marchou de Valga en 1884, con 16 anos de idade, para “facer as Américas”. O seu destino: Arxentina a onde chegou cun baúl cun pouco de roupa, moitas ilusións e catro pesetas. En ultramar forxou unha nova vida e, a pesar das dificultades iniciais, chegou a facer fortuna.}

^{As súas bisnetas Ángeles e Felicitas Martínez Tanoira regresaron este domingo a Valga para cumprir un dos desexos do seu devanceiro: facer unha doazón á igrexa de San Salvador de Setecoros. Porque Manuel naceu na casa máis próxima a este templo.}

^{O domingo, na misa das 9:30 da mañá, Ángeles e Felicitas fixeron entrega ao párroco de Setecoros, Paulino Sánchez, dun mosaico de azulexo coa imaxe da Virxe de Luján, patroa de Arxentina, cunha placa na que se indica que é unha doazón da familia Martínez Tanoira.}

^{Entre os asistentes, ademais de veciños e feligreses da parroquia, tamén se atopaban varios membros da familia Tanoira aínda asentados en Valga: María e Ramona Otero Tanoira, Paco Busto e Carmen Gil. “Foi un acto moi emocionante, porque a de Manuel é a historia de moitos emigrantes valgueses. As elas saltáronselle as bágoas”, din referíndose a Ángeles e Felicitas, que na súa viaxe a Galicia tamén aproveitaron para percorrer o Camiño de Santiago entre Sarria e Compostela.}

^{Esta non é a primeira doazón que Manuel Tanoira e a súa familia fan á igrexa de Setecoros. Fai décadas, un fillo e un irmá do emigrante valgués tamén se desprazaran a Valga para entregar no templo de San Salvador unha custodia: a peza de orfebrería que se emprega para expoñer a hostia consagrada e que adoita sacarse en procesión en festividades coma o Santísimo. “Aquel día”, lembran os familiares, “fíxose unha festa moi grande para todos os veciños na casa natal de Manuel”.}

^{A súa vida, nun libro}

^{A historia de Manuel Tanoira Vejo aparece recollida no libro “Cómo e llega. Nuestros self-made men”, De Arturo Silvestre e publicado en 1931. Trátase dunha recompilación de entrevistas a persoas que “lograron o éxito a través do seu propio esforzo en Arxentina”, país ao que este valgués chegou o 10 de abril de 1884 en busca de traballo. Pero os comezos foron tan difíciles “que cheguei a lamentar ter marchado da miña casa, onde non me faltaba de nada”.}

^{Pero ao final atopou traballo nunha panadería. Repartía o pan a cabalo, despois en carro... e recibía catro pesos ao mes, casa e comida. Pouco a pouco o salario foi medrando e, en 1893, converteuse en socio do seu, ata entón, xefe. Anos despois, en 1900, quedou coa totalidade do negocio, que pasou a chamarse Panadería Tanoira. A partir de entón todo foi sobre rodas: abriu varias sucursais, adquiriu terreos e muíños e chegou a facer unha fortuna.}

^{O segredo do seu éxito? Manuel resumíao así en 1931: “Honradez e traballo. Cumprir con todo o mundo. A miña palabra no comercio valía tanto coma un pagaré”.}